Arka Bahçe ÜlkesiBir haydutla cebelleşiyor zihnimin arka bahçesi
Elinde savaşlardan çaldığı silah
Ben savunmasızımBir haydut daha geliyor
Sonra bir tane daha
Ve sonra bir başka haydutBöylelikle arka bahçem
Savaş alanına dönüyorBen savunmasızım
Bir ses geliyor.
İlk kurşunu sıkıyorlar bana
Acımasızca
Yerle bir oluyor
Kardeşlik adına avucum da tuttuğum
ŞiirlerimVe bir kurşun daha
Bu defa
Çocuklarımı öldürüyor haydutlar
Zaten hep öldürülüyor çocuklar
Arka bahçemdeHaydutlardan biri
Bir kurşun daha sıkıyor
O kurşun da eşime kızıma anama
Saplanıyor.
Haydutlar kadınlara da acımıyorUmutla yeşerttiğim arka bahçem
Kan rengine dönüyor bir çırpıdaBen savunmasızım
Çocuklarım savunmasız
Kadınlarım savunmasız
Şiirlerim savunmasız
Umutlarım savunmasızHerkesi öldürmeye gelmiş haydutlar
Biri çıkıp hayvanlarıma ateş açıyor
Hayvanlarım inim inim ağlıyor
Haydutlar hayvanlara da acımıyorArtık gücüm kalmıyor
Düşüyorum
Bütün hayallerimi sığdırdığım arka bahçem
Alev alev yanıyor
Dumanların arasından bir haydut daha geliyorAvuçlarına ateş almış
Hayretle bakıyorum elleri yanmıyorYaklaşıyor haydut
Çantama koyduğum kitaplarımı alıyor
Bir kenara istifliyor
Avuçlarına aldığı ateşi
Kitaplarımın üzerine bırakıyorBen bir daha hayretleniyorum
El yakmayan ateş
Nasıl kitap yakıyorAnlayacağınız haydutlar
kitaplarımı da yakıyor.Beni öldürdükleri yetmiyor
Çocuklarımı da öldürüyor
O da yetmiyor
Kadınları öldürüyor
O da yetmiyor
Hayvanları öldürüyor
O da yetmiyorHaydutlar bizi karanlığa gömüyor.